Układ klimatyzacji zawiera kapilarę i jest sterowany za pomocą wyłącznika niskociśnieniowego odcinającego. Stosowany jest czynnik chłodzący R134a.

Obwód czynnika chłodzącego

Sprężarka układu klimatyzacji (2) napędzana jest przez silnik. Sprężarka zasysa gazowy czynnik chłodzący ze zbiornika zasysania (3) i spręża go. Czynnik chłodzący rozgrzewa się i przechodzi do skraplacza (1) pod wysokim ciśnieniem.

Wówczas ciepło jest pochłaniane z czynnika chłodzącego przez powietrze tłoczone przez żeberka chłodzące. Z powodu utraty ciepła czynnik chłodzący przechodzi w stan ciekły i wypływa ze skraplacza.

Kapilara (6), która sprężony czynnik chłodzący od czynnika pod niskim ciśnieniem, znajduje się między skraplaczem a parownikiem (5). Kapilara spowalnia przepływ czynnika chłodzącego ze sprężarki, tak aby ciśnienie rosło w skraplaczu.

Po przejściu przez kapilarę płynny czynnik chłodzący rozszerza się w obwodzie do parownika. W parowniku płynny czynnik chłodzący przechodzi ponownie w stan gazowy, dzięki czemu pochłaniane jest ciepło dostające się do wnętrza pojazdu. Powietrze ulega ochłodzeniu, a wilgoć w nim zawarta oddawana jest do parownika. Strumień czynnika chłodzącego z parownika wpływa do zbiornika zasysania, gdzie jest ponownie sprężany przez sprężarkę.

Układ zabezpiecza wyłącznik wysokociśnieniowy odcinający, zapobiegający uszkodzeniu przez zbyt wysokie ciśnieniem (np. w wyniku przepełnienia). Jeżeli ciśnienie przekroczy maksymalną dopuszczalną wartość, wyłącznik wysokociśnieniowy odcinający wyłącza sprężarkę.

Cyklami pracy sprężarki układu klimatyzacji steruje wyłącznik niskociśnieniowy odcinający, zależny od niskiego ciśnienia w zbiorniku zasysania. Wyłącznik niskociśnieniowy odcinający wyłącza sprężarkę na stałe, gdy ciśnienie spadnie poniżej dopuszczalnej wartości (np. w wyniku nieszczelności układu).