Informacje ogólne

W zależności od struktury elementów z tworzywa sztucznego do ich napraw są wykorzystywane odmienne techniki:

- Prostowanie tworzyw termoplastycznych

- Zgrzewanie tworzyw sztucznych (PC, PP/EPDM itd.)

- Technika klejenia tworzyw sztucznych (wszystkie elementy z tworzyw sztucznych)

- Technika laminowania tworzyw sztucznych (tylko wzmocnione włóknem szklanym, żywica poliestrowa)

Właściwości materiału są bardzo ważne w przypadku wykonywania napraw. Można rozróżnić dwie główne grupy tworzyw sztucznych:

- Tworzywa termoplastyczne (plastomery)

- Tworzywa termo-lub chemoutwardzalne

Tworzywa termoplastyczne (plastomery)

- Pod wpływem ciepła tworzywa termoplastyczne zmieniają swój stan ze stałego w stan termosprężysty a następnie w stan termoplastyczny.

- Jeśli tworzywa termoplastyczne zostaną schłodzone, powracają do stanu stałego.

Tworzywa termo-lub chemoutwardzalne

- Tworzywa termo-lub chemoutwardzalne są znacznie twardsze i bardziej kruche niż tworzywa termoplastyczne.

• Podwyższenie temperatury nie wpływa na zmianę ich stanu

• Przekroczenie pewnej krytycznej temperatury powoduje zniszczenie tworzyw termo-lub chemoutwardzalnych.

• Nawet ochłodzenie nie spowoduje powrotu do pierwotnego stanu.

Identyfikacja tworzyw sztucznych

Jeśli tworzywa sztuczne nie mają określeń identyfikacyjnych, są dwie różne metody ich odróżniania:

- Oględziny wzrokowe

- Test mechaniczny

Identyfikacja rodzaju tworzywa sztucznego jest niezbędna przy przeprowadzaniu zgrzewania, aby zastosować odpowiednią sztabkę plastikową.

Oględziny wzrokowe

Na podstawie oględzin wzrokowych można rozpoznać poliuretany i tworzywa sztuczne wzmocnione włóknem szklanym. Z tworzyw termoplastycznych są wykonane (np. błotniki) (i. d. R.) są polakierowane dlatego też trudno je zidentyfikować.

Cechy odróżniające:

- PUR: w przypadku pęknięcia lub tym podobnych uszkodzeń widoczne są w przełomie pory w kształcie pianki.

- GFK: widoczna struktura włókna sztucznego po wewnętrznej stronie.

Test mechaniczny

- Stopień twardości; im bardziej dźwięczny ton, tym tworzywo jest twardsze.

- Sprężystość; im bardziej głuchy dźwięk, tym tworzywo sztuczne jest bardziej sprężyste.

WSKAZÓWKA: Testy mechaniczne umożliwiają przyporządkowanie tworzywa sztucznego do danej grupy, ale na ich podstawie nie można stwierdzić rodzaju tworzywa sztucznego.

Według statystyki uszkodzeń najczęściej są naprawiane zderzaki z tworzywa sztucznego.

WSKAZÓWKA: Jeśli pianka poliuretanowa po wewnętrznej stronie jest sklejona z wewnętrznym użebrowaniem zderzaka, przeprowadzając naprawy nie można usunąć pianki poliuretanowej. W przypadku uszkodzeń takich jak pęknięcia lub przełomy (strzaskanie) wewnętrznego użebrowania zderzaka w obszarze z pianki nie można przeprowadzać napraw. W takim wypadku należy zasadniczo wymienić część!

Wewnętrzne użebrowanie zderzaków z tworzywa sztucznego skład się w większej części z tworzywa termoplastycznego. W zależności od stopnia uszkodzenia i dostępu do uszkodzonego miejsca można przeprowadzić naprawę stosując następujące techniki:

- Prostowanie tworzyw termoplastycznych

- Klejenie

- Zgrzewanie

Prostowanie tworzyw termoplastycznych

Zderzaki często ulegają odkształceniu w miejscach znajdujących się jeszcze w obszarze elastycznym. Przeważnie chodzi o wgniecenia, uszkodzenia powstałe na skutek nacisku oraz skrzywienia. Wiele z tych odkształceń, np. na zderzakach po pewnym czasie samoistnie ulega wyprostowaniu. Samoistne prostowanie się uszkodzonych powierzchni zależy od rozmiaru uszkodzenia oraz temperatury. Ogrzanie uszkodzonych obszarów (dmuchawą gorącego powietrza) w obszarach sprężystych powoduje powrót ich większej części do pierwotnego położenia.

Płaskie elastyczne odkształcenia

-

WSKAZÓWKA: W zależności od rodzaju tworzywa sztucznego należy ogrzać uszkodzone powierzchnie z odmienną intensywnością. Zasadniczo nie należy zbyt mocno ogrzewać obszarów elastycznych. Odkształcenia trwałe nie ulegają wyprostowaniu samoistnie. Nie stosuj otwartego płomienia!

Płaskie wgłębienia lub wgniecenia należy ogrzać dmuchawą gorącego powietrza, jeśli to możliwe naprzemiennie po obu stronach, równomiernie z temperaturą około 200°C. Jeśli nie ma przeciągnięć materiału, wgniecenie samoistnie powraca do pierwotnego położenia.

- Częściowo można wspomóc proces prostowania stosują trzonek młotka, klin z tworzywa sztucznego itd.

Rysy powstałe na skutek przeciągnięcia materiału i pęknięcia

Jeśli w uszkodzonym obszarze są małe rysy powstałe na skutek przeciągnięcia materiału lub pęknięcia, nie jest możliwe przeprowadzenie prostowania. W przypadku tego rodzaju uszkodzeń zaleca się przeprowadzenie sklejenia.

- Przetnij rysy i pęknięcia w celu usunięcia naprężeń materiału (piła).

- Ogrzej zagłębienia do około 200°C (równomiernie na zewnątrz i od wewnątrz) i stosując wąską szpachelkę lub trzonek młotka przywróć ich pierwotny kształt.

Zgrzewanie tworzyw sztucznych

WSKAZÓWKA: W obszarach za którymi znajduje się pianka nie można przeprowadzać zgrzewania tworzyw sztucznych.

Jeśli błotniki z tworzywa sztucznego są porysowane można wykonać naprawę stosując zgrzewanie tworzywa sztucznego, jeśli uszkodzonego miejsca nie można skleić. Przykłady: Użebrowane profile, przekrój skrzynkowy, zaokrąglenia pod mniejszym kątem lub obszary wzmocnień.

Wymagane narzędzia i materiały

- Oprócz narzędzi znajdujących się serwisie takich jak skrobaki, szlifierki itd. będą konieczne następujące narzędzia w celu przeprowadzenia zgrzewania tworzyw sztucznych:

• Dmuchawa gorącego powietrza (około 1500 W)

• Dysze do dmuchawy

• Asortyment sztabek plastikowych do zgrzewania

• Frez czołowy, średnica 5,5 mm do obróbki spoiny.

• Skrobak (w kształcie serca).

Dmuchawa gorącego powietrza do zgrzewania

Przygotowanie naprawianego miejsca (szczelina)

Przygotuj szczelinę w celu łączenia spoinami kątowymi.

Spoina kątowa

Przygotowanie spoiny kątowej:

- Obrób spoinę za pomocą skrobaka (frez czołowy) nadając jej odpowiedni kształt.

- Zachowaj kąt szczeliny, 60° - 70°.

-

WSKAZÓWKA: Przepiłuj szczelinę na wylot (wiertło 3 mm), zapobiega to dalszemu pękaniu. Przed zgrzewaniem zamocuj początek szczeliny szczypcami zaciskającymi, jeśli krawędzie nie pokrywają się.

Na koniec spiłuj końcówkę szczeliny.

Przygotowanie dmuchawy gorącego powietrza do zgrzewania i sztabki plastikowej

Załóż na dmuchawę gorącego powietrza dyszę przedłużającą i dysza do szybkiego zgrzewania, w ten sposób uzyskasz dmuchawę gorącego powietrza do zgrzewania.

- Wyreguluj temperaturę zgrzewania (200° - 700°) według dostępnych wartości.

Temperatura zgrzewania

Temperatura zgrzewania jest zależna od dwóch czynników:

- od rodzaju materiału z tworzywa sztucznego

- od grubość sztabki plastikowej

- Zgrzewanie tworzywa sztucznego PBT/PC należy przeprowadzić wyłącznie za pomocą sztabki z polipropylenu.

- Tworzyw sztucznych wzmocnionych włóknem szklanym nie można zgrzewać.

- Elementy z tworzyw sztucznych niebieskiego koloru w modelu Ford Ka nie nadają się do lakierowania i napraw.

Odwrotna strona dmuchawy gorącego powietrza do zgrzewania

- Podane temperatury odnoszą się do temperatur powietrza dmuchawy do zgrzewania. Temperatura zgrzewanego materiału jest znacznie niższa.

- Regulując temperaturę należy zastosować się do zaleceń producenta.

- Nagrzewaj zgrzewarkę do wybranej temperatury przez 3 - 4.

- Przekrzyw sztabkę plastikową z przodu, aby umożliwić stopniowe wypełnianie na początku szczeliny.

Przeprowadzenie zgrzewania

Należy spełnić następujące warunki przeprowadzając zgrzewanie tworzyw sztucznych:

- Prawidłowa regulacja temperatury

- Równomierna prędkość zgrzewania

- Równomierny nacisk

Przełóż sztabkę plastikową przez podgrzaną przednią część dyszy do szybkiego zgrzewania, aby sztabka plastikowa wystawała na zewnątrz.

Ustawienie dyszy do szybkiego zgrzewania

Spód dyszy do szybkiego zgrzewania należy przesuwać równolegle w stosunku do naprawianej powierzchni. Dzięki nachyleniu dmuchawy gorącego powietrza następuje wyrównanie powierzchni.

Przesuwanie dmuchawy gorącego powietrza

- Dmuchawę gorącego powietrza należy przesuwać w ten sposób, aby sztabka plastikowa była ustawiona dokładnie prostopadle w stosunku do szczeliny.

- Gdy sztabka plastikowa i zgrzewane tworzywo sztuczne przejdą w stan plastyczny, można rozpocząć proces zgrzewania.

Spoina

-

WSKAZÓWKA: Optymalne połączenie zostaje uzyskane wtedy, gdy po bokach spoiny powstanie niewielka i równomierna wypukłość. Konieczne jest przetopienie spoiny. Sprawdź spoinę od spodu, w razie potrzeby ponownie zgrzej.

Podczas zgrzewania należy naciskać tylko sztabką.

Nieprawidłowe zgrzanie

Odkształcenie:

- Naprawiany obszar został nadmiernie ogrzany.

- Naprężenie materiału przy zgrzewaniu elementów.

- Materiał z tworzywa sztucznego jest zbyt cienki.

Złe połączenie spoinami:

- Zbyt niska temperatura zgrzewania.

- Zbyt szybkie tempo zgrzewania.

- Zgrzewanie odmiennych materiałów.

Opadanie spoiny:

- Szczelina zbyt szeroka

- Zbyt wysoka temperatura zgrzewania.

Obróbka końcowa spoin

- Po wystygnięciu należy zeszlifować występ spoiny stosując szlifierkę kątową i papier ścierny o ziarnistości P80.

- Na końcu wykonywany jest szlif płaski przy użyciu szlifierki oscylacyjnej i papieru ściernego o ziarnistości P120 - P220.

- Oczyść oszlifowaną powierzchnię środkiem do oczyszczania tworzyw sztucznych.

- Nanieś cienką warstwę środka gruntującego do tworzyw sztucznych na naprawianą powierzchnię.

Zgrzewanie ruchem wahadłowym

W przypadku uszkodzenia w formie szczeliny w trudnodostępnych miejscach należy przeprowadzić zgrzewanie, podczas którego wykonujemy wahadłowe ruchy dmuchawą gorącego powietrza.

- Przy tego rodzaju zgrzewaniu sztabka jest przesuwana swobodnie.

- Przygotowanie szczeliny jest identyczne.

Przeprowadzenie zgrzewania

- Założenie dyszy przedłużającej na dmuchawę gorącego powietrza do zgrzewania.

- Wahadłowe poruszanie dmuchawą gorącego powietrza powoduje przechodzenie sztabki plastikowej i szczeliny w stan plastyczny.

- Po przejściu w stan plastyczny sztabkę plastikową należy wcisnąć w szczelinę w kierunku pionowym.

Zgrzewanie ruchem wahadłowym

Należy spełnić następujące warunki:

- Równomierne ogrzanie sztabki plastikowej i spoiny.

- Równomierna prędkość przesuwania sztabki.

- Przesuwanie sztabki w kierunku pionowym i równomierne naciskanie sztabką.

Dalsze czynności naprawcze zostały opisane w rozdziale zgrzewanie tworzyw sztucznych - obróbka wykończeniowa spoiny.

Sklejanie tworzywa sztucznego

Informacje ogólne

W stosunku do zgrzewania klejenie ma kilka zalet:

- W grupie tworzyw termoplastycznych wszystkie półsztywne elementy do montażu takie jak np. zderzaki, krata wlotu powietrza itd., można naprawić bez konieczności identyfikacji.

- Do wszystkich elementów z tworzywa termoplastycznego należy zastosować dwuskładnikowy klej na bazie poliuretanu.

- Miejsca, gdzie powstały szczeliny (długość szczeliny maksymalnie do 100 mm) i przełomy można wzmocnić stosują od tyłu wzmocnienie w postaci paska.

Wymagane narzędzia i przyrządy

Do przeprowadzenia sklejania elementów z tworzywa termoplastycznego można zastosować narzędzia z lakierni. Do wygładzenia porysowanych miejsc i rys można zastosować szlifierkę kątową i taśmową. Do dokładnego szlifowania używa się szlifierki oscylacyjnej oraz wyciągu dymów. Zastosowanie nagrzewnicy podczerwieni gwarantuje szybkie i dokładne wyschnięcie.

Zestaw naprawczy do klejenia tworzyw sztucznych

- Środek do oczyszczania tworzyw sztucznych

- Środek gruntujący do tworzyw sztucznych

- Zestaw naprawczy do klejenia tworzyw sztucznych

• Trzy podwójne ładunki kleju

• Trzy mieszalniki

- Wzmacniający pasek z blachy

- Włókno wzmacniające

Narzędzia i środki pomocnicze

Przygotowanie naprawianego miejsca (rysa)

Przed wykonaniem napraw oczyść elementy z tworzywa sztucznego po obydwu stronach urządzeniem do piaskowania a następnie osusz je.

- Oczyść naprawiane miejsce środkiem do oczyszczania tworzyw sztucznych.

Szlifując wygładź rysę

- Szlifując wygładź zagłębienia rysy za pomocą szlifierki oscylacyjnej: papier ścierny o ziarnistości P80 - P120

- Dokładne oszlifowanie za pomocą szlifierki oscylacyjnej: papier ścierny o ziarnistości P120

-

WSKAZÓWKA: Przystępując do oczyszczania załóż rękawiczki.

Dokładnie oczyść naprawiane miejsce środkiem do oczyszczania tworzywa sztucznego i papierowymi chusteczkami.

- Rozpyl równomiernie cienką warstwę środka gruntującego do tworzyw sztucznych na naprawiane miejsce.

Przygotowanie naprawianego miejsca (szczelina)

- Zeszlifuj szczelinę po przedniej stronie za pomocą szlifierki osiowej lub taśmowej. Szlifowana powierzchnia o szerokości 40 - 60 mm

- Szlifowanie wykończeniowe. Papier ścierny: ziarnistość P120.

- Aby zapobiec przedłużaniu się szczeliny należy wywiercić na jej końcu otwór (średnica 3 mm).

- Nieznacznie oszlifuj miejsce wzdłuż szczelny po odwrotnej stronie.

- Oczyść naprawiane miejsce po obydwu stornach środkiem do oczyszczania tworzyw sztucznych i papierowymi chusteczkami.

- Rozpyl równomiernie cienką warstwę środka gruntującego do tworzyw sztucznych na naprawiane miejsce.

Przygotowanie do klejenia

- Nanieś dwuskładnikowy klej na oczyszczone i zagruntowane miejsce za pomocą pistoletu ręcznego.

- Uruchomienie dźwigni pistoletu spowoduje wypchnięcie żywicy i składników utwardzacza do przykręconego mieszalnika.

Klejenie porysowanych miejsc

Również niewielkie wgłębienia taki jak rysy wymagają przygotowania. Naprawiany obszar jest również poddawany obróbce w celu wygładzenia, aby uzyskać odpowiedni podkład pod klej. Równocześnie zapobiega to późniejszemu opadaniu naprawianego obszaru.

- Zeszlifowane wgłębienie powstałe na skutek porysowania po oczyszczeniu i zagruntowaniu należy wypełnić klejem, tak aby jego warstwa nieznacznie wystawała.

- Podczas nanoszenia kleju mieszaj końcówką mieszalnika klej, aby uniknąć powstawania pęcherzyków powietrza.

- Rozprowadź klej za pomocą elastycznej szpachelki i wygładź powierzchnię.

- Osuszenie za pomocą nagrzewnicy podczerwieni lub w piecu suszarniczym.

Sklejanie szczeliny ze wzmocnieniem

W przypadku dużych szczelin i przełomów naprawiane miejsce należy wzmocnić. Na odwrotnej stornie jest przyklejany odpowiedni materiał wzmacniający (pasek blachy, włókno wzmacniające).

- Oklej wgłębienie szczeliny na przedniej stronie folią polietylową i taśmą klejącą.

- Wypełnij od tyłu zeszlifowaną szczelinę klejem do tworzyw sztucznych.

- Na szczelinę jest nakładany szeroki pasek włókna wzmacniającego; na wałek kleju.

- Końce szczeliny należy wzmocnić przyklejając pasek z blachy, który jest przyciskany do elementu z tworzywa sztucznego za pomocą szczypiec zaciskowych.

- Następnie na całą powierzchnię materiału wzmacniającego jest nanoszona szpachlówka.

- Osuszanie należy przeprowadzić przy pomocą nagrzewnicy podczerwieni lub w piecu suszarniczym.

- Folia polietylowa zapobiega wypływaniu kleju po przedniej stronie szczeliny.

- Po wyschnięciu kleju zdejmij folię PE.

- Nanieś klej na przednią stronę naprawianego miejsca.

- Utwardzenie za pomocą nagrzewnicy podczerwieni lub w piecu suszarniczym.

- Należy schłodzić klej do temperatury otoczenia, aby zapobiec jego usunięciu podczas szlifowania lub stopieniu się z papierem ściernym.

Szlifowanie

-

WSKAZÓWKA: Przy szlifowaniu na sucho zastosuj wyciąg dymów i załóż maskę przeciwpyłową.

Zeszlifuj nadmiar kleju szlifierką oscylacyjną. Papier ścierny: ziarnistość P120 - P220

- Zeszlifuj ręcznie zaokrąglenia i wgłębienia.

- Należy przeprowadzić szorstkowanie polakierowanej powierzchni używając podkładki ściernej.

- Oczyść element z tworzywa sztucznego środkiem do oczyszczania tworzywa sztucznego i papierowymi chusteczkami.

-

WSKAZÓWKA: Środek gruntujący do tworzyw sztucznych musi całkowicie wyschnąć (matowa powierzchnia zewnętrzna).

Rozpyl równomiernie środek gruntujący do tworzyw sztucznych na naprawianej powierzchni i oszlifowanej powierzchni a następnie nanieść dwuskładnikową warstwę wypełniającą.

Dwuskładnikowa warstwa wypełniająca

Aby krawędzie nie odznaczały się i w celu wyrównania nierówności należy nanieś dwuskładnikową warstwę wypełniającą (MS, HS) wraz z dodatkiem elastycznym.

- Po wyschnięciu dwuskładnikowej warstwy wypełniającej należy ochłodzić ją do temperatury otocznia oraz oszlifować ją szlifierką oscylacyjną i drobnoziarnistym papierem ściernym w celu nadania jej odpowiedniego kształtu.

- Oszlifuj ręcznie wgłębienia i zaokrąglenia (namocz je) drobnoziarnistym papierem ściernym.

- Sprawdź kształt naprawianego miejsca, jeśli kształt jest nieregularny przeprowadź obróbkę wykończeniową.

- Nanieś warstwę lakieru według wskazówek producenta.

Naprawy GFK

Informacje ogólne

Tworzywo GFK jest bardzo twarde i kruche. Z tego względu przy dużym uszkodzeniu często występują rysy i pęknięcia. Pęknięcie wzmocnienia z włókna szklanego powoduje utratę stabilności elementu GFK. W przypadku większych uszkodzeń, które uszkodziły strukturę elementu, należy wymienić element. Mniejsze uszkodzenia, np. otarcia, szczeliny do głębokość około 80 mm, otwory o średnicy do około 60 mm itd., można pod względem technicznym tak naprawić, aby były niewidoczne, o ile uszkodzenia nie znajdują się w obszarach mocno uszkodzonych lub trudnodostępnych. Aby osiągnąć dobre wyniki przeprowadzając naprawy należy wziąć pod uwagę następujące punkty:

- Temperatura w pomieszczeniu powinna wynosić przynajmniej 15°C a powietrze powinno być możliwe jak najbardziej suche.

-

WSKAZÓWKA: Odciski palców uniemożliwiają właściwe połączenie.

Naprawiane miejsce musi być zupełnie suche i czyste.

- Przed wykonaniem naprawy należy naprawiany element (GFK) osuszyć za pomocą nagrzewnicy podczerwieni lub w piecu suszarniczym.

- W przypadku większych szczelin i pęknięć należy wzmocnić poszycie zewnętrzne podkładając pod uszkodzone miejsca materiał wzmacniający, który należy przykleić.

Wymagane narzędzia i środki pomocnicze

- Piła (piła do nadwozia) do odłączania szczelin.

- Szlifierka osiowa, kątowa lub taśmowa do szlifowania naprawianych miejsc.

- Szlifierka oscylacyjna do szlifowania i wygładzania naprawianej powierzchni.

- Klocek ścierny do szlifowania ręcznego niewielkich powierzchni.

Szlifowanie naprawianego miejsca

- Zeszlifuj krawędź otworu, aby nadać mu kształt litery V za pomocą szlifierki kątowej; papier ścierny o ziarnistości P80 - P120.

- Usuń warstwy wypełniające i powłoki lakiernicze.

- Jeśli są szczeliny, należy je zeszlifować na szerokość 3 mm na spodzie szczeliny. W ten sposób zostaną usunięte ewentualne naprężenia.

- Dokładne oszlifowanie zwiększa przyczepność materiału.

-

WSKAZÓWKA: Powierzchnię należy ostatecznie oszlifować ręcznie.

Na skutek szlifowania szlifierką kątową wydzielane jest ciepło, po którego wpływem może dojść do zmiany struktury powierzchni żywicy. Na skutek tego zmniejsza się twardość.

Naprawiany materiał (GFK)

Naprawiany materiał (GFK)

Nałóż żywicę poliestrową

- Nanieś pędzlem na naprawiane miejsce cienką warstwę żywicy poliestrowej zmieszanej z utwardzaczem.

Umieść matę z włókna szklanego

- Połóż przyciętą matę z włókna szklanego na warstwę żywicy poliestrowej.

- Nanieś ponownie na matę warstwę żywicy poliestrowej, ewentualnie połóż drugą lub trzecią matę z włókna szklanego.

-

WSKAZÓWKA: Nasącz zupełnie matę z włókna szklanego żywicą poliestrową. W naprawianym obszarze nie mogą znajdować się pęcherzyki powietrza.

Nanieś pędzlem żywicę poliestrową.

- Żywica poliestrowa nie może wyschnąć podczas wykonywania prac.

- Większe pęknięcia i wyłomy należy wzmocnić od spodu materiałem wzmacniającym, aby zwiększyć wytrzymałość poszycia zewnętrznego.

Nanieś masę uszczelniającą

- Aby powierzchnia zewnętrzna była gładka wgłębienie na przedzie jest wypełniane szpachlówką z włókna poliestrowego.

- Jeśli to konieczne powtórz czynność.

Nanieś masę uszczelniającą

Ostateczne naniesienie szpachlówki

- Przywróć kształty powierzchni zewnętrznych używając szpachlówki lub nanosząc warstwę wypełniającą z poliestru.

Szlifowanie szlifierką oscylacyjną

- Wystający materiał poliestrowy należy zeszlifować szlifierką oscylacyjną. Papier ścierny, ziarnistość P120 - P220.

- Po przeprowadzeniu szlifowania można polakierować naprawianą powierzchnię.

Przepisy bezpieczeństwa

- Żywice poliestrowe, kleje, rozpuszczalniki i rozcieńczalniki są substancjami łatwopalnymi dlatego też nie mogą być stosowane w pobliżu otwartego ognia/płomienia.

- Cięcie i szlifowanie można przeprowadzać wyłącznie w pomieszczeniach wyposażonych w wyciąg dymów.

- Jeśli nie masz do dyspozycji pomieszczeń z wyciągiem dymów, stosuj narzędzia z ociąganiem dymów.

- Niezbędne są środki bezpieczeństwa takie jak rękawiczki, okulary ochronne, fartuch i maska.

Dodatkowe informacje - patrz rozdział 501-25A / 501-25B / 501-25C / 501-25D / 501-25E / 501-25F / 501-25G. Poza tym należy stosować się do zarządzeń, przepisów zapobiegającym wypadkom, załączników do zarządzeń, przepisów BHP oraz zaleceń dotyczących obróbki tworzyw sztucznych zawierających izocjanian, żywicy poliestrowej, klejów, rozpuszczalników, rozcieńczalników itd.